N.a.l van het boek “Perfecte stilte” van Thomas Verbogt, kwam dit beeld in me op.
Prachtig verhaal; een psychologische roman over heden en verleden, moed en lafheid.
De afbeelding op de voorkant is uit een steeg genomen en naar boven gefotografeerd.
De afstand tussen de twee daken van de huizenblokken is klein. De foto verwijst naar de belangrijke passage in de roman waarin de vrienden van voeger David en Valerie over de steeg van huis naar huis sprongen.
Op een bepaalde dag had Valerie de sprong niet gehaald, d.w.z. ze had zelfmoord gepleegd. Maar toch bleef ze zichtbaar fladderen in het verhaal.